Eerste verhaal, de zesde etappe: een hondenbeet!
Door: Bert
07 Januari 2016 | Thailand, That Phanom
Inmiddels zijn we een week op reis. Al veel moois gezien, geproefd, van lekker weer genoten en veel vrolijke mensen ontmoet. Daarover later meer misschien; ik had me voorgenomen korte verhaaltjes te schrijven, en de afgelopen dagen hebben genoeg stof (ook letterlijk) opgeleverd. Nu alleen over vandaag.
Een etappe van "maar"60 km, wat na de afgelopen twee dagen van meer dan 100 een makkie is. Het fietsen gaat na een aantal dagen steeds gemakkelijker. En...het parcours is nog steeds vlak, vaak direct naast de Mekong, en nog wel stroomafwaarts.
Vandaag startten we niet heel vroeg: "pas" om kwart voor zeven. Dan is het net goed licht; we zien de zon opkomen. Recht omhoog, en dat gaat snel. Een mooie route, vaak langs tuinbouwgebieden met tomaten, kool, groenten, en natuurlijk ook langs rijstvelden. Met jonge, net opgekomen frisgroene rijstplantjes, die later nog uitgeplant moeten worden. Een lekker temperatuurtje, de eerste uren. Om 9 uur in een dorpje naast alweer een tempel de eerste ijskoffie van de dag gedronken. Een paar uur later gerust in een schuilhut langs de Mekong, met een mooi uitzicht op Laos. En onderweg veel enthousiaste begroetingen. Echt Thailand, voor ons gevoel. Ook overal veel honden, vooral bij de tempels, waar men ervoor zorgt, maar ook bij huizen lopen er vaak meerdere los rond. De meeste kijken niet eens naar je, een enkele blaft, en ze gaan bijna allemaal aan de kant voor auto's en meestal ook voor fietsers. Sommige hebben wel door dat we vreemdelingen zijn (falang), en dan grommen ze wat. Ik had al uitgerekend dat we zeker 200 honden per dag zien, dus we zitten al wel op 1000. Een paar keer heb ik de dazer gebruikt, dat is een apparaat dat een geluid maakt dat mensen niet kunnen horen, maar waar honden van op de loop gaan. Het effect was niet overtuigend, en bovendien grijp je vaak pas te laat naar dat ding. Dus na enkele dagen gebruikte ik het niet meer. Misschien was de batterij ook wel te zwak?
We komen langzamerhand in That Phanon, waar we overnachten en ook een rustdag willen nemen. In die stad is een van de belangrijkste boeddhistische tempels van Thailand, waar wel 110 kilo aan goud op moet zitten. In de zon blijkt het later ook al goud wat er blinkt!
Vlak voorbij het politiebureau, een veilige plek dacht ik, gebeurt het: enkele honden rennen woest blaffend op ons af, en een grote zwarte bijt Jacqueline in haar kuit. Flink raak, twee diepe putjes en een aantal forse schrammen. Het bloedt ook behoorlijk. Ik zuig dat meteen zo goed mogelijk uit. Inmiddels komen er allerlei omstanders die wel meewarig kijken maar verder ook niets kunnen doen. Jac heeft flink pijn, en is natuurlijk ook enorm geschrokken. Na jodium en pleisters doorgereden naar ons hotel, mooi gelegen aan de Mekong. Na de gebruikelijke installatie en douche eerst maar een lunch in een restaurant aan het water. Daarna naar het hospitaal, want we weten dat hondenbeten gevaarlijk kunnen zijn.
Snel gevonden, dankzij veel goede aanwijzingen. Daar ook snel geholpen: binnen drie kwartier stonden we weer buiten. Jac twee injecties rijker, tegen tetanus en tegen hondsdolheid, en een zak medicijnen waaronder een kuur antibioticum. Kosten: 496 bath, wat nog geen 15 euro is! We moeten nog twee of drie keer op onze reis een injectie halen maar dat kan in de plaatsen waar we langs komen.
Al met al een flinke schrik, en voor Jac ook nogal wat pijn, maar het zal allemaal wel goed gaan verder.
Na ons bezoek aan het ziekenhuis hebben we uitgebreid de beroemde tempel bezocht en gefotografeerd. Mischien lukt het me om een foto, al dan niet op de kop, bij dit verhaaltje te plaatsen.
En nu zitten we lekker op het terrasje voor onze kamer, Jac met water en ik met een koude Leo, te genieten van de ondergaande zon - het is zes uur. Straks weer lekker eten, en nog even de stad in, die waarschijnlijk mooi verlicht is. En natuurlijk op tijd....plat!
Een etappe van "maar"60 km, wat na de afgelopen twee dagen van meer dan 100 een makkie is. Het fietsen gaat na een aantal dagen steeds gemakkelijker. En...het parcours is nog steeds vlak, vaak direct naast de Mekong, en nog wel stroomafwaarts.
Vandaag startten we niet heel vroeg: "pas" om kwart voor zeven. Dan is het net goed licht; we zien de zon opkomen. Recht omhoog, en dat gaat snel. Een mooie route, vaak langs tuinbouwgebieden met tomaten, kool, groenten, en natuurlijk ook langs rijstvelden. Met jonge, net opgekomen frisgroene rijstplantjes, die later nog uitgeplant moeten worden. Een lekker temperatuurtje, de eerste uren. Om 9 uur in een dorpje naast alweer een tempel de eerste ijskoffie van de dag gedronken. Een paar uur later gerust in een schuilhut langs de Mekong, met een mooi uitzicht op Laos. En onderweg veel enthousiaste begroetingen. Echt Thailand, voor ons gevoel. Ook overal veel honden, vooral bij de tempels, waar men ervoor zorgt, maar ook bij huizen lopen er vaak meerdere los rond. De meeste kijken niet eens naar je, een enkele blaft, en ze gaan bijna allemaal aan de kant voor auto's en meestal ook voor fietsers. Sommige hebben wel door dat we vreemdelingen zijn (falang), en dan grommen ze wat. Ik had al uitgerekend dat we zeker 200 honden per dag zien, dus we zitten al wel op 1000. Een paar keer heb ik de dazer gebruikt, dat is een apparaat dat een geluid maakt dat mensen niet kunnen horen, maar waar honden van op de loop gaan. Het effect was niet overtuigend, en bovendien grijp je vaak pas te laat naar dat ding. Dus na enkele dagen gebruikte ik het niet meer. Misschien was de batterij ook wel te zwak?
We komen langzamerhand in That Phanon, waar we overnachten en ook een rustdag willen nemen. In die stad is een van de belangrijkste boeddhistische tempels van Thailand, waar wel 110 kilo aan goud op moet zitten. In de zon blijkt het later ook al goud wat er blinkt!
Vlak voorbij het politiebureau, een veilige plek dacht ik, gebeurt het: enkele honden rennen woest blaffend op ons af, en een grote zwarte bijt Jacqueline in haar kuit. Flink raak, twee diepe putjes en een aantal forse schrammen. Het bloedt ook behoorlijk. Ik zuig dat meteen zo goed mogelijk uit. Inmiddels komen er allerlei omstanders die wel meewarig kijken maar verder ook niets kunnen doen. Jac heeft flink pijn, en is natuurlijk ook enorm geschrokken. Na jodium en pleisters doorgereden naar ons hotel, mooi gelegen aan de Mekong. Na de gebruikelijke installatie en douche eerst maar een lunch in een restaurant aan het water. Daarna naar het hospitaal, want we weten dat hondenbeten gevaarlijk kunnen zijn.
Snel gevonden, dankzij veel goede aanwijzingen. Daar ook snel geholpen: binnen drie kwartier stonden we weer buiten. Jac twee injecties rijker, tegen tetanus en tegen hondsdolheid, en een zak medicijnen waaronder een kuur antibioticum. Kosten: 496 bath, wat nog geen 15 euro is! We moeten nog twee of drie keer op onze reis een injectie halen maar dat kan in de plaatsen waar we langs komen.
Al met al een flinke schrik, en voor Jac ook nogal wat pijn, maar het zal allemaal wel goed gaan verder.
Na ons bezoek aan het ziekenhuis hebben we uitgebreid de beroemde tempel bezocht en gefotografeerd. Mischien lukt het me om een foto, al dan niet op de kop, bij dit verhaaltje te plaatsen.
En nu zitten we lekker op het terrasje voor onze kamer, Jac met water en ik met een koude Leo, te genieten van de ondergaande zon - het is zes uur. Straks weer lekker eten, en nog even de stad in, die waarschijnlijk mooi verlicht is. En natuurlijk op tijd....plat!
-
07 Januari 2016 - 12:31
Janneke Eertink:
Zo Jacqueline, dat klinkt niet zo best. Toch maar iets harder fietsen als er weer een hond aankomt. Jullie fietsen flink zeg 100 km per dag brrr. Maar wel veel moois te zien dus. Geniet ervan en we kijken uit naar jullie volgende reisverslagen. -
07 Januari 2016 - 12:37
Bert:
Ik reed voor Jac, en volgens haar reed ik niet snel genoeg. Dat zal ze nog merken!!! -
07 Januari 2016 - 12:37
Henny Boevink:
Hoi buurtjes,
Weer leuk om jullie te volgen. Ik denk dat ik mijn angst voor honden sinds Dex redelijk onder controle heb, maar als ik dit zo lees, komt de schrik wel weer naar boven. Hopelijk zakt de pijn snel of vergeet je het door al het moois dat jullie zien. Heel veel plezier nog (wel "fijn" dat jullie weg zijn, ik mag vandaag op jullie kleindochter passen). Gr. Henny -
07 Januari 2016 - 13:39
Wim Morsink:
Mooi jullie weer te volgen. Het verhaal van de blaffende honden die niet bijten gaat niet op dus. Hoop op een snel herstel. Wens jullie veel plezier.... -
07 Januari 2016 - 15:21
Freek & Janny:
Brr, Jacq. dat was vast flink schrikken en pijn...................blijf je been goed in de gaten houden ( ondanks de tas vol medicijnen)
De foto's zijn goed gelukt, jullie zien prachtige dingen ( en wij dus ook) Nog veel fietsplezier en we zijn nu al benieuwd naar jullie volgende belevenissen. Hartelijke groeten, Janny -
07 Januari 2016 - 16:25
Ido En Jeannette:
hi Bert en Jacqueline,
bedankt voor jullie verslag, en vooral de beste wensen m.b.t die vervelende hondebeet! We hebben op youtube de tempels in Phanom bezocht, en dat ziet er allemaal zeer mooi en blinkend uit. Hier alles goed, regen en ijzel. Bij jullie beter dus, 33 graden zo te zien. Niet te heet? veel plezier verder, goeie reis. groeten I&J -
07 Januari 2016 - 17:19
Petra En Pim:
Hoi Bert en Jacq,
Dat was al snel raak dus. We hopen dat je nu niet de schrik in de benen schiet van iedere hond die je ziet want dan zit je een flink deel van de dag in de rats.
Mooi die wereld daar... Geniet ervan.
Hier lijkt het einde van de ijzel in zicht... Als het zo door dooit als nu is morgen de code weer groen en kunnen we weer gras maaien..
Hier vandaag ook de honden en hun bazen vervlokt en verwonst. Door de gladheid gingen we waar mogelijk door de berm lopen.. In 100 m kwamen we wel 30 bolussen tegen...
Jullie nog veel fietsplezier....Dit zijn de krenten in de pap..
Groeten Petra en Pim. -
07 Januari 2016 - 19:17
Jan En Elly:
Hoi Bert en Jacq
nou nou, nog maar net op weg en nu al gebeten!!!! Geen kleinigheid! gelukkig waren jullie in de buurt van een ziekenhuis voor de behandeling. Nu maar hopen dat je snel van de pijn afbent. Sterkte en beterschap!
Geniet verder van jullie fietstochten en de omgeving. wij kijken uit naar het volgende verslag.
groeten Jan Elly -
07 Januari 2016 - 20:38
Hennie En Gerda:
Wij hebben ons de vorige keer laten vaccineren tegen hondsdolheid, geeft je 24 uur meer de tijd om zo,n injectie te halen na een beet. Steeds gedacht.....overbodig, blaffende honden bijten toch niet!!!! Nu ga ik er toch wel anders over denken. Jac, een snel herstel gewenst en natuurlijk veel genieten voor jullie beiden. Fijn om jullie reis mee te mogen beleven. Groeten Hennie en Gerda -
08 Januari 2016 - 10:15
Mirte:
Auwtsh!! Rot hond -
08 Januari 2016 - 10:21
Mirte:
En rest van t verhaal valt weg:
Auwtsh!! Rot hOnd!!hopelijk snel geen last meer van de beet!!
Misschien maar 'skendekkers' om je kuiten gaan doen⚽️ -
08 Januari 2016 - 10:24
Mirte:
Maar de rest klinkt en ziet er goed uit!!genieten!
Liefs van de meisjes -
08 Januari 2016 - 11:08
Bert:
Rothond? Het kan je opa wezen.... -
10 Januari 2016 - 16:13
Albertine:
Eindelijk gelukt om jullie verhalen op te roepen. (vorige week al geprobeerd, maar kreeg toen alleen info van jullie vorige reis) en dan gelijk schrikken. verstandig dat je direct naar het ziekenhuis bent geweest. Voorlopig zal de angst voor honden er wel in zitten. Ton heeft zich voor z'n reis naar Kenia ook van tevoren al laten inenten tegen hondsdolheid.
Geniet verder enne..... doe het rustig aan.
groet, Ton en Albertine -
10 Januari 2016 - 20:03
Esther En Jaap:
vandaag gelukt om jullie verhaal te volgen , we hopen dat de pijn nu al wat minder is ,
en dat het genieten er niet onder lijdt, groetjes van ons, J en E -
11 Januari 2016 - 20:23
Mirte:
mijn opa in Jaqueline dr kuit......hahahaha...was een avontuurlijke man dus wie weet ;-) lang leve een volgend leven! -
13 Januari 2016 - 14:03
Emmy & Tjak:
Hallo oma en opa van onze oppaskleinkinderen! Eindelijk kunnen wij doen wat wij van plan waren, namelijk jullie avontuur volgen. Bedankt voor de verslagen, indrukwekkend en petje af voor jullie onuitputtelijke energie. Gisteren was ik bij de jongens en kreeg van Cas te horen dat oma door een hond gebeten is. Dat is natuurlijk schrikken. Maar gelukkig konden jullie medische zorg krijgen. Hopelijk gaat het iedere dag beter, Jacq! Heel veel plezier wensen wij jullie toe. Bert, de cantorij is afgelopen maandag 11/1 begonnen met liederen voor 14 februari en 27 maart. Je maakt het nog wel mee. Het zijn bekende liederen.
Nogmaals veel plezier verder, wij blijven jullie volgen. Groetjes, sawadeka!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
