Skun en Phnom Penh

De officiële route zit er op! We zitten in Phnom Penh, in een (luxe) hotel. Het verschil met het vieze guesthouse in het stoffige plaatsje Skun kan bijna niet groter! Zie de foto met het afwateren van de wastafel aldaar....Het liep je over de schoenen. Het Achterhoekse woord skunnig komt waarschijnlijk hiervandaan. Maar we hadden er wel een balkon, met uitzicht op de stoffige straat. Daar zagen we onder meer een wagen volgeladen met tenminste veertig (oude?) wijven. En een bromfiets die een kar trok met zo'n 20 mensen. Zie de foto's. Onderweg zagen we heel donker uitziende mannen met paard-en-wagen die rijst naar de ricemills vervoeren. En, op zaterdag, wel vier of vijf keer een feest, waarschijnlijk bruiloften. Dat gaat als volgt. Eerst wordt er muziek aangezet. Keihard, meestal met speakers of megafoons op een heel hoge paal. Dan wordt de feesttent opgezet, en er komen rode-en-blauwe stoeltjes in. Soms staat de tent gewoon op de weg! Bij sjieke bruiloften worden de stoelen bekleed met rose stof. Dan worden de tafels gedekt, met flessen drinken, ook bier, en dan kan het feest beginnen. Er komt een optocht van feestelijk geklede mensen die de bruidegom naar het huis van de bruid brengen. Na enige onderhandelingen mag de bruid mee, en het feest kan beginnen. Dat alles terwijl de muziek al lang mijlenver schettert. Er zijn toch wel enkele overeenkomsten met de traditionele Achterhoekse bruiloften.
De laatste etappe, naar PP, hebben we vlot afgewerkt, over een brede, goed geasfalteerde weg. Tevreden stelden we vast dat het allemaal prima is verlopen, op die hondenbeet na. Maar die heeft geen blijvende schade aangericht.
Ik vind het verkeer in PP vermakelijk. Iedereen doet maar wat. Er zijn twee hoofdregels: 1 rechts rijden, en 2 wie het eerst komt het eerst maalt. Op regel 1 bestaan veel uitzonderingen: vooral op brede wegen rijden de vele bromfietsen gewoon tegen de stroom in. Wel, indien mogelijk, dicht langs de berm, maar ja....En als je een drukke weg wilt oversteken ga je zo vroeg mogelijk naar links. Dan snapt iedereen wat je wilt, en het komt goed. Als je uit een zijstraat komt geldt regel 2, dus zorg dat je de eerste bent. Uitdagend allemaal!
Gisteren hebben we het beroemde koninklijk paleis bezocht, waar de mensen hier heel tots op zijn, maar ook de beruchte martelgevangenis van de Rode Khmer. Daar wordt veel aandacht aan gegeven; het is er druk. We hoorden er o.a. dat in de vier jaren van de Rode Khmer drie miljoen van de acht miljoen inwoners vermoord zijn. Dat moet elk gezin diep geraakt hebben.Tegelijkertijd willen de mensen die akelige periode ook achter zich laten. Zo vertelde een aardige, jonge ober ons dat er grootouders van hem zijn gedood (hij was nog niet geboren) maar de overgeblevenen willen verder. Ze willen ook vergeten. Cambodja is een land met enorm veel jonge mensen, en vooral in de steden flink in opbouw. Als je ziet met welke primitieve methoden dat vaak nog toegaat moet je wel respect hebben voor de vooruitgang. Maar er is ook een andere kant: die jonge mensen hebben nu bijna allemaal een stinkende bromfiets, en over tiien of twintig jaar misschien een auto. Terwijl het nu al zo is dat je een geluksvogel bent als je van het inademen van benzinedampen houdt. En smog, die hebben we vanmorgen ervaren. We gingen zo'n 12 km. op de fiets door stof, stank en toenemende hitte naar één van de zgn. killingfields, even buiten de stad. Daar liggen massagraven, daar zijn schedels wel tien meter hoog opgestapeld. Maar daar worden ook diverse schoolklassen rondgeleid. Het is niet goed te beschrijven wat je daar ziet en voelt. Voor mij onder andere verbazing, dat dit kon gebeuren in een land met zo'n vredelievende boeddhistische cultuur. Ook hier!
En dan ga je, met dubbele gevoelens, weer terug naar je luxe hotel, waar ik nu aan de rand van het zwembad zit te schrijven. Maar ik heb ook al drie keer, vrijwillig, in het water gelegen. Kun je nagaan hoe warm het is....
En nu vraagt Jacq of we ergens wat gaan drinken! Doen we. Tja, een lang verhaal deze keer, met veel verschillende indrukken.