De laatste etappe: Bangkok

Bangkok! Niet te vergelijken met wat we eerder gezien hebben! Een crazy stad, of eigenlijk een stel krankzinnige steden tegelijk. Na meer dan een uur autorijden (en vastzitten in het verkeer) kwamen we in ons hotel, gelukkig in "het" centrum. Er zijn trouwens vele plekken in Bangkok die het centrum zijn. Veel wolkenkrabbers, afgewisseld met sloppenwijken.
Op zondagmorgen eerst, zoals we gewend zijn, naar de tempel. In dit geval Wat Pho. Indrukwekkend qua grootte en versiering! In een van de tempels op het complex vind je een liggende Boeddha van 46 meter lang en 15 meter hoog. Ja, de mens is hier klein! Maar ook verder is het een en al kunst, letterlijk schitterend met veel bladgoud, mozaiek van spiegelend glas in allerlei kleuren en bloemen van gekleurd geglazuurd aardewerk. Het Alhambra,en ook de Pieterskerk in het Vaticaan, vallen erbij in het niet. Eigenlijk niet te bevatten of te beschrijven.
's Middags met een gids een fietstocht door een deel van Bangkok gemaakt. Mooie buurten en sloppenwijken gezien. En altijd en overal winkeltjes en vooral stalletjes met handel en eten. Vaak lekkere dingen; ik kan er niet goed snel aan voorbij lopen. Maar sommige oude flats doen me denken aan de arme flat-wijken in Cluj, in Roemenie. Onder de viaducten van de zomaar overal neergegooide hoge autowegen en de skytrain is het helemaal armoede: alleen wat golfplaten of stukken asbest waar de mensen in/onder leven.
Dan een wijk aan de overkant van de rivier: daar loopt alleen een betonnen weggetje van nog geen meter breed ongeveer een meter boven de aarde, of boven het water. Het is daar altijd nat, en je fietst daar niet gemakkelijk. Wij vragen ons af hoe Ellen (die hier ook over geschreven heeft) dit met de kids gedaan heeft. Zonder kids waarschijnlijk. Een ander gevaar hier zijn de vele palmbomen waaraan vaak kokosnoten hangen. Je kunt er niet op letten (anders rijd je in de plomp) maar ik weet dat er jaarlijks wereldwijd meer dan honderd mensen omkomen doordat ze een vallende kokosnoot op hun hersens krijgen.
Al met al een heel interessante rit. Geen overstroomd gebied gezien trouwens, maar wel overal zandzakken. En het water staat wel hier en daar op de kade. Soms zijn er dan provisorische houten vlonders op aangelegd. op wel een meter hoog.
Na een dag zie je: Bangkok is heel anders als het overige Thailand:
*geen hanengekraai;
*het vuilnis wordt opgehaald - en zelfs ter plekke met de hand gescheiden in plastic en ander stinkend afval
*je ziet hier veel gewone personenauto's (waarvan een groot deel taxi's) in plaats van pick-ups;
*er zijn stoepen langs de wegen (maar soms ontbreken er grote tegels, en dan kun je zo in een riool stappen);
*de huizen zijn van steen, en zien er vaak goed uit;
*de mensen kijken niet op van een "falang" (vreemdeling), en ze groeten je ook niet;
*het avondeten is hier niet om half zeven voorbij; je gaat dus ook later eten en naar bed.
Ik zat de eerste avond te eten vlak bij een gat in de weg, waardoor ik voortdurend een putlucht rook bij het op zich weer lekkere eten....
Vandaag (maandag) eerst naar het Grote Paleis met bijbehorende tempels. Dat had nog wat voeten in de aarde, want we waren niet voldoende fatsoenlijk gekleed. Jacq moest honderden meters terug om een betere rok aan te doen, terwijl andere bezoeksters met een kortere rok wel door mochten van de zeer strenge vrouwlijke toegangbewaakster. Dus Jacq in discussie: Why...enz. Waarop ze alleen als antwoord kreeg dat het zo niet kon. En er volgde een duidelijk gebaar: terug jij.
Eenmaal binnen was de verbazing nog vele malen groter dan gisteren bij de tempel Wat Pho. Wat een rijkdom aan kunst en cultuur!
Goed, na verloop van tijd toch maar vertrokken (je zou er dagen kunnen rondkijken) naar een vlakbijgelegen park. Daar werden we aangesproken door een Thaise jongen die ons vertelde waar we vandaag allemaal nog naar toe moesten. Met een tuktuk die hij ook voor ons regelde. Maar we moesten wel bij elke Boeddha drie keer het bid-ritueel doen: dat brengt geluk. Akkoord. En de Tuk-tukker (ja, zo heten ze hier dus ook...) zou overal op ons moeten wachten, als wij maar Ronoi zeiden. En zo geschiedde. De eerse Boeddha was de beroemde Staande; zeker zo hoog als de kerktoren van Eibergen. Bij de tweede Boeddha, de beroemde Zittende, raakten we aan de praat met een Thai die in Amerika woont, maar jaarlijks naar Bangkok komt om de ziekenhuiskosten voor zijn vader te betalen. De man is belastingadviseur. Dus dat gaf een band! Hij was ook in Nederland geweest, en kende ons woord belasting zelfs. Hij werd helemaal enthousiast toen hij hoorde dat ons volgende bezoekje het Expocentre zou zijn. Dat was een bijzonderheid; normaal mogen buitenlanders daar niet in, maar alleen deze week wel, en vandaag was het de laatste dag. Je ziet: de Thaise jongen had gelijk, met het gelukbrengende bidden! Wij dus naar het Expocentrum. Daar kun je saffier kopen. Nog wel, want de laatste Thaise saffiermijn gaat volgend jaar dicht. De prijzen van saffier zullen de komende jaren dus stijgen! De belastingadviseur koopt er elk jaar een flinke steen die hij met veel winst in Amerkia verkoopt. Daarmee bekostigt hij zijn reis... Nou, dat willen wij ook wel. Zou het... Goed, we hebben er wel een ring voor Jacq gekocht, maar die verkoopwinst zie ik nog niet gloren.

Zo, en nu gaan we nog een tijdje naar de Chinese wijk, eten en winkeltjes kijken. En weer tuktukkend naar ons hotel, waar we morgenochtend moeten uitchecken. En dan is Thailand voorbij. Tot ziens in Nederland.