De eerste dagen

Een prima reis gehad. Chauffeur Jaap was goed op dreef; inchecken ging supervlot; de vliegreis ging ook naar wens; weinig turbulentie maar wel last van mijn oren bij het dalen. Die oren deden een dag later nog pijn. Tijdens de vliegreis, van wel 12 uur, kregen we o.a. allemaal sokken uitgereikt!! Kennelijk om je schoenen uit te kunnen doen zonder dat je buurman er last van heeft?
Op Singapore, een enorm vliegveld, moesten we (gepland)negen uur wachten. Dan krijg je een gratis citytour. In ons geval werden daarmee we "geholpen" door een zenuwpees-mevrouw, die ons nu eens tijden voor nix liet wachten, om daarna super-gehaast te roepen dat we op moesten schieten. Singapore heeft een mooie sky-line en moderne gebouwen. Maar het was warm en de jet-lag liet zich voelen, dus ik viel bijna in slaap. En met mij diverse anderen...
In Chiang Mai begon de tegenslag: we zouden opgehaald worden. Niet dus. Tenslotte naar het hotel gebeld en een taxi geregeld. Er was wel een kamer voor ons, maar die was niet gereserveerd. Dat zat dus niet goed.
De volgende dag maar meteen naar de reisorganisatie, die in hetzelfde hotel zit. De juffrouw aldaar was uitermate vriendelijk en behulpzaam. Gaf ons ook onmiddellijk de 150 Baht voor de taxi terug (zonder dat we een bewijs hoefden te tonen). Foutje van "een collega"...
Daarna door de stad gewandeld. Wel warm; zo'n 30*. Een drukke stad; veel verkeer (vooral veel bromfietsen en tuktuks) veel eetstalletjes. Een rommelig geheel. Veel bewoners lopen er rond met een mondkapje op! De vele tempels zijn allemaal prachtig versierd en goed onderhouden. Maar direct daarnaast kan het een smeerboeltje zijn! Toch is het op veel plaatsen ook heel vrolijk versierd, papieren lampions en ballonnen.
In een tempel hebben we een ritueel van wel zo'n 60 monniken meegemaakt. Een voortdurend monotoon gezang. Die monniken zijn veelal jong; ze doen dat enkele jaren. Wij spraken er eentje die niet zo happy was; hij wilde er met nieuwjaar (a.s. april) mee stoppen. Maar hij wilde ons wel een boek over het Boeddhisme geven.
Op de markt bij een eetstalletje gegeten; vooral de fruitshake was erg lekker. Hebben we daarna elke dag genomen.
De volgende dag met een taxi naar een beroemde tempel op een berg. Zo'n 11 km. klimmen; veelal zo'n 10%. Bijna Alpe d'Huez dus. Later spraken we een Nederlander (die hier ook een huis gehad had) die die rit altijd als trainingsrit deed. Wij niet dus. Die landgenoot vertelde ons ook dat Laos heel mooi is, maar wel zwaar fietsen! Dat wordt nog wat.
Bij de tempel veel mensen uit de noordelijke dorpen in klederdracht, ook heel kleine kinderen, die dan voor een beloning op de foto mogen. In de tempel kun je gezegend worden. Dat hebben wij niet laten doen, want wij waren al gezegend...
Verder hebben we een soort dans-diner meegemaakt, waar mooi(?)opgeschilderde dames trage bewegingen lieten zien op muziek waar je van moet houden. Ik niet. Wij zaten daar naast een luidruchtige Australier die een mooie Thaise gescoord had. Dat zie je hier wel vaker.
Inmiddels hebben we onze fietsdozen gepost; die gaan (hopelijk) naar het laatste fietshotel in Udon Thani. En we zijn gediplomeerd als Thai-kok, na het volgen van een eetcursus. Erg gezellig, en vooral ook heel lekker.
En nu pakken we onze spulletjes in, want morgen vertrekken we voor de eerste 70 km, die nog grotendeels vlak is.